Trujillo


In april 2012 heb ik een al wat ouder plan uitgevoerd en ben een week naar Extramadura gegaan, op de grens van Spanje en Portugal. De streek is befaamd vanwege de oude cultuur-landschappen en de rijkdom aan vogelsoorten. Nu ben ik geen vogelaar en zeker geen vogelfotograaf, meer een struiner die al rondlopend foto's maakt, maar ik wil wel graag weten wat de naam van het beestje is dat ik zie. Ongemerkt is het speuren naar bepaalde soorten toch intrigerender dan verwacht. Veel roofvogelsoorten, maar ook karakteristieke vogels als hop, blauwe ekster, zwarte ooievaar, grote trap, bijeneter en blauwe rotslijster kwamen in zicht, zei het lang niet altijd op een voor een foto geschikte afstand. Maar dat was ook niet bij voorbaat het doel. Bij deze nog mijn dank aan Gertjan de Zoete, www.extremadura-spain.com , die me op een erg plezierige manier wegwijs maakte.

De voor Extremadura meest karakteristieke landschappen zijn de dehesas, schrale weidegebieden vooral begroeid met altijd groene steeneiken, waar schapen, geiten, varkens en runderen worden geweid. Door de niet-intensieve veeteelt wordt het landschap weinig aangetast en is het een voorbeeld van de natuurlijke rijkdom die kan ontstaan als de mens zijn neiging tot overbelasting van de omgeving in toom kan houden. Over-begrazing ligt echter voortdurend op de loer.
Langs rivier- en beeklopen is het landschap uiteraard groener, terwijl verder dichtere mediterrane bossen voorkomen en in de hogere gebieden bladverliezende bomen als de pyreneese eik. Recent geschilde kurkeiken tonen hun spectaculaire rode stammen.

De winter was extreem droog geweest, wat het landschap niet ten goede komt. De explosie van bloemen was dan ook enigszins uitgebleven en het gras onder de eiken knisperde bij elke stap. Desondanks was er veel te genieten. Het weer was wisselvallig met hollandse luchten en af en toe een flinke bui (waarom niet in de winter?) en in de hogere gebieden was het midden op de dag minder dan 10 graden. Genoeg variatie dus om interessant te zijn.


De foto's zijn min of meer een verzameling van beelden die mijzelf bevallen en plaatjes die iets van stad en land laten zien. Ik heb me beperkt tot het noordelijke deel van de streek.

Degenen die nog niet zijn afgehaakt kunnen hier het resultaat zien.

Een jaar of 4 later was het voorjaar juist erg nat. Totaal andere omstandigheden. Midden mei waren de dehesas volkomen groen en  kleine beekjes liepen door het gras. Het opgestuwde water van de Taag, dat in 2012 de oevers helemaal vrij liet, stroomde nu tussen de onderste bomenrijen door.
De foto's zijn toegevoegd aan de serie van 2012. In 2021 zijn nog enkele beelden toegevoegd, nu gemaakt in de herfst.